Święto Pracy

Międzynarodowe Święto Pracy obchodzone jest od 1890 r. Jednak oficjalnie zostało ono wprowadzone przez kongres II Międzynarodówki Socjalistycznej, który odbył się w 1889 r. w Paryżu. W czasie kongresu podjęto uchwałę o ustanowieniu międzynarodowego dnia walki o 8-godzinny dzień pracy. Choć w uchwale nie został wskazany jaki to będzie dzień, powszechnie przyjęto, że jest to 1 maja.

Decyzja kongresu związana jest z upamiętnieniem strajku robotników w Chicago. Podczas manifestacji doszło do interwencji policji, w skutek której wiele osób zostało rannych lub pobitych po stronie manifestujących a także policji. W wyniku zamieszek były także ofiary śmiertelne.

Powodem strajku były fatalne warunki pracy, niska płaca a także dwunastogodzinny czas pracy, a hasłem przewodnim była redukcja czasu pracy do 8 godzin. Wydarzenia te miały miejsce 1 maja 1886 r.

Amerykańskie Święto Pracy – Labour Day obchodzone jest w pierwszy poniedziałek września, zapewne w celu uniknięcia przykrych skojarzeń z 1886 roku.

1 maja w Polsce

W Polsce jak i wielu krajach dzień 1 maja jest dniem wolnym od pracy. W naszym kraju zostało to wprowadzone ustawą z dnia 26 kwietnia 1950 r. o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym (Dz.U. z 1950 r. nr 19, poz. 157, ze zm.)

W krajach socjalistycznych w tym także w PRL 1 maja był jednym z ważniejszych świąt państwowych. Organizowano huczne pochody i wiece, w których maszerowały całe rodziny, niosąc flagi i transparenty. Można było oglądać defilady i pokazy organizowane przez Wojsko i policję. Zakłady pracy ozdabiano z zewnątrz flagami,  napisami i kwiatami. Ludzie brali chętnie udział w tych pochodach przede wszystkim dlatego, żeby nie narazić się partii. W telewizji prowadzone były transmisje z pochodów, dzięki którym świat mógł zobaczyć jak ludzie w tym święcie są zjednoczeni.

W chwili obecnej pochody pierwszomajowe kojarzą się właśnie jako relikt PRL. Choć ludzie wybierają się jeszcze na organizowane marsze i wywieszają na domach i zakładach pracy flagi.